Hamingjuöndin hrunin!!!

jájá.. það voru ægilega brosmildir sveitamenn sem lögðu af stað í ættarútileguna á föstudeginum.. dagurinn hafði verið mjög erilsamur þar sem enn eitt barnið hafði bæst í hópinn.. það var nú krúttið hún Steinunn Halldóra vinkona Bjarka úr Mosfellsbænum..þau hafa verið vinir síðan 2ja ára en þá voru þau saman í leikskóla og töluðu sama tungumál sem enginn annar skildi. þeim fannst það allt í lagi þó enginn annar skildi þau því þau voru bara alltaf saman, en svo þegar þau fóru að nálgast skólaaldurinn fannst nú öllum að það væri nú skemmtilegra að fara að skilja þessi grey og þau voru send saman til talkennara og þá fór nú heldur betur að færast fjör í leikinn því ALMÁTTUGUR hvað þau geta talað mikið núna.  Hún er alger perla þessi stúlka og þykir okkur afskaplega vænt um hana.  Birkir fór einnig tregur heim með sínum foreldrum eftir góða daga með Bjarka við leik og störf.

Nú já við vorum komin í ættarútileguna og það gekk bara svona ljómandi vel að tjalda gripnum. "meiri sýndarmennskan i Öndinni" allir dáðust að því hvað hún leit vel og út og ég sá hana alveg fyrir mér sperra bringuna fram og upp með nefið... jájá lét mig bara taka á móti skotum að ég væri nú bara að ýkja með hana og það væri nú ekki neitt að þessu.. og fleira og fleira.. nú ég var farin að halda að ég væri bara orðin svona agalega kröfuhörð og nægjusemin væri algerlega horfin...hún leit meira  að segja út eins og anddyrið á Hilton Hóteli þegar það var búið að setja út markisuna.. en bíðið bara.. það er nú ekki lengi sem hægt er fela sig á bakvið lýtaaðgerðir... því INNRI maður kemur nú alltaf fyrir rest í ljós.  Nú langt eftir miðnætti var ákveðið að leggjast til hvílu... drengirnir í miðjuna á henni...Ivar skiptinema í annan vænginn og svo lagðist ég í hinn vænginn.. en þegar siggi ætlaði að stíga í vænginn hjá mér þá bara OPNAÐIST alltaf útihurðin!!!! og þetta reyndi hann í töluverðan tíma.... labba  hægt uppí til mín eða hratt.. það bara opnaðist alltaf uppá gátt hurðin.. Janhérna!! þetta gekk ekki þannig að hurðin var bundin aftur með hundaólinni og hann skreið "nokkuð" sæll uppí.  Þegar við vorum svo loksins að festa svefn á heyrðist þessi svaka skruðningur og ég ég veit ekki fyrr en ég ef bara á hraðri niðurleið... Almáttugur er vagninn að fara á hliðina eða hvað er að gerast??? Siggi náði taki í brúnina og náði að skríða upp í vagninn en það gekk ekki jafn vel hjá mér.. þarna lá ég algerlega afvelta meðan ég hlustaði á manninn þusa yfir því hvort ég gerði mér grein fyrir hvað þetta væri mikið vesen að laga þetta???  og ég yrði að gera mér grein fyrir því að hann yrði að þessu í alla nótt og að hann yrði að redda sér töng og verkfærum og jájá.. allur AUMINGJA ÉG pakkinn kom og á meðan náði ég loksins taki í brúninni og náði að krifra upp vænginn.. þegar ég kom inní vagninn sá ég Ivar gægjast út milli gardínanna með stór augu og Elvar var vaknaður og byrjaður að halda ræðu um það að við yrðum nú bara að fara að taka okkur á..hvað við værum eiginlega þung til samans!!! hausinn á mér byrjaði að hugsa hvernig við ættum að sofa og hvar væri hægt að smokra okkur inn og hve margir gætu sofið í bílnum.. En Siggi litli fór nú út og fann töng og náði að gera við þetta...hurðin var bundin aftur saman og ég svaf í miðjunni á öndinni það sem eftir lifði nætur.

Ég vaknaði 7:20 við að "Radio Leiðhamrar" var farið af stað... og ég get sagt ykkur að þessi útsending var stanslaus umræðuþáttur með gestastjórnanda líka frá "radio Fellahvarfi" sem skiptust á fram til 10 og ekki eitt einasta lag á milli!!! ég bara gafst upp og fór út og settist inní útsendingarstúdioið.. en neinei.. þá bara ákvað aðal þáttastjórnandinn að drífa sig í bæinn með börnin að versla!!! og það bara datt allt í dúna logn.. Típískt þegar það var búið að halda fyrir manni vöku allan morguninn.

 Helgin var frábær og allir sáttir.... nema þá kanski Magnús.. því hann var að borða ávexti með okkur Berglindi þegar það stóð svona agalega í honum og við horfðum á hann fjara út þarna fyrir framan okkur.. við rifum af honum beislið og upp með hann úr hjólastólnum og ég barði svo hraustlega í bakið á honum og Berglind óð ofaní kok á honum til að ná í appelsínuskaðvaldinn.. þegar við þessar tvær tárvotu settum hann á ný í stólinn og spurðum hann hvort það væri allt í lagi þá sagði hann "Nei Guðrún var að reina að drepa mig"!!! OK OK OK ég kannski sló svoooolítið of fast í bakið.. en hann fekk ekki meira að borða hjá okkur þessa helgi..   Hápunktur helgarinnar var verðlaunaafhendingin  og er það alltaf jafn yndislegt að sjá hversu stollt þau eru að fá þessa viðurkenningar "bara fyrir að vera til" sem er nú dásamlegt afrek fyrir þau og okkur.

Það er svo sniðugt með ættarhelgarnar að það er eins og allir fái alltaf kaupæði... þessi sistkyn eru nú að vísu þekkt fyrir að að þurfa að eiga flest hluti.. Í fyrra skruppum við Siggi í Byko og keyptum okku rsvona svaka stóra hnífa tösku og þegar hún kom inná svæðið þótti hún svona ægilega sniðug að það var látið Ástu Hrönn fara og kaupa upp lagerinn..  Nú í ár voru það GÚMÍTÚTTUR!!! já Bjarki Rúnar og Berglind voru í svörtum öklatúttum og þóttu svona ægilega sniðugar þannig að frú Berglind byrjaði að taka niður pantanir af skóstærðum allra í fjölskyldunni og það var brunað í bæinn og keyptar túttur fyrir tæp 70 þúsund.. og svo voru allir svona ægilega fínir í eins túttum alla helgina.

Ivar fór í Mývatnssveit með tveimur krökkum út Snorraverkefninu á laugardaginn og svo gisti hann á tjaldstæðinu á akureyri um nóttina.. Hann var MJÖG niðurlútur þegar við komum heim á sunnudaginn því hann hafði verið tekinn fyrir ofhraðann akstur í Mývatnssveit á laugardeginum og fengið 37 þús króna sekt..  og Siggi sem hélt að bílinn kæmist ekki uppfyrir 100 varð ægilega hissa.

María - Einar og co gistu hér í Sólgarði um helgina þar sem Hjörtur var búinn að vera svo lasinn í vikunni áður.  Hjörtur var eins og hann væri annar endinn á frönskum rennilás á Bjarka Rúnari alla helgina.

Á sunnudagskvöldið fórum við beint úr útilegunni á lóðina að vökva.. skítkalt... en gott að koma við þar.  Það var gestkvæmt af ættingjum að koma og skoða og við auðvitað að springa úr grobbi. 

 

 

GRÍMSEY 

9. júlí að morgni gerðist sá merki áfangi í lífi mínu að ég kom til Grímseyjar.  Er búið að langa að fara mjög lengi en það er svona að það þarf helst túrista á svæðið svo maður hunskist á svona staði.  Ég - Ívar og Elvar fórum með ferjunni í þessari fínu svörtu þoku og frekar miklum kulda til útlanda. Við vorum varla komin út á fjörðinn fyrr en það var eins og við hefðum verið gleypt af þoku og við sáum akkúrat ekki neitt.. og ástæða þess að við lögðum á okkur ferjuferð var einmitt sú að það var búið að segj að það væri svo tilkomumikið að sjá múlanna og allt það dæmi frá sjónum!!!   jájá einmitt ég fæ þá kanski bara að sjá myndir af því hjá öðrum seinna því ekki sá ég neitt  Ívar húkti að mestu upp undir berum himni að engjast úr sjóveiki og Elvar var ekki mikið skárri.. en þessi ferð leið og þegar við komum úti Eyjuna var nú ekki alveg jafn hvasst og ekki eins dimmt yfir..  Eyjan er ofboðslega falleg eða réttara sagt engu lík... það tók á móti okkur á bryggjunni þessi ægilega hákarl neinei.. þetta var ekkert hættulegt.. hann var dáinn.  Við áhváðum að labba allan hringinn.. þar sem við höfðum nægan tíma og ekki mikið annað hægt að gera þarna hvort sem er.  Og við sáum ekki eftir því...byrjuðum að labba útað vita  og svo meðfram öllu ... ég hef aldrei á æfinni séð svo mikið af fuglum en þar sem ég þekki nú rétt muninn á hrafni og álft þá get ég ekki sagt ykkur hvað þeir heita  það var líka allt krökkt af ungum og ótrúlega flott að sjá bjargið svo krökkt af fugli sem sat á oggolitlum sillum og passaði ungana sína..  Krían lét sig ekki vanta á nokkrum stöðum og var ekkert smá ill.. eyjamenn hafa örugglega haldið að við værum rétt klikkuð þegar við hlupum þarna um baðandi út höndum og öskrandi af hræðslu... en vá maður fann vindinn af þeim þegar þær steiptu sér ofaná mann.. úff  mér stóð bara hreint ekki á sama á tímabili.  

það var ekki margt um manninn á göngunni.. sem nótaben tók okkur 4.5 tíma en við hittum einn ótrúlega fyndinn breta sem var svo ægilega kvennlegur hoppandi í móunum með kíki í annari hendinni og kort í hinni..  "ohmy god ohmy god I think I´m lost.  can you please help me to the Boat again"  Ivar gat nú ekki orða bundist og sagði við hann að hann væri staddur á mjög lítilli eyju og það væri nú eiginlega ekki séns að villast.. en við bentum honum á stistu leið að höfninni og hann valhoppaði af stað á ný.. meira að segja Elvar tók eftir því að maðurinn var ekki streit.  Við vonum allavega að hann hafi komist til byggða á ný.  Þegar við komum í þorpið aftur vorum við orðin ægilega svöng en það var allt lokað og urðum við að bíða þar til Krían veitingastaðurinn opnaði á ný.  Það var ekki mannmargt á veitingarstaðnum.. bara við.. en samt gaman að sjá heimafólkið koma inn og allir fóru á bakvið að ná sér í franskar og gos... bara eins og þau væru í eldhúsinu hjá ömmu.   Við flugum svo heim um kvöldið.. konan sem afgreiddi okkur var svona ein í öllu...hún skrifaði á sérstök spjöld með skrautskrift  að við hefðum farið yfir heimskautslínuna... hún bókaði okkur inn...hún þreif flugvélina... hún fyllti á hana eldsneyti.. hún vísaði okkur um borð og það skemmtilega var nú að hún var svo líka farþegi á leið með okkur til Akureyrar.. já fókið þarna tekur nú heldur betur þátt sko..

Þegar við komum til Akureyrar á ný fórum við Yfir á lóð því Siggi  - Bjarki og Guffi voru það með gröfukarl að grafa fyrir öllum lögnum uppí gestahúsið.. Bjarki að vísu að grafa eitthvað allt annað en það var nu voða fínt fyrir því.

 

 

Athugasemdir

[Alfa (IP-tala skráð) 10.7.2007 kl. 11:05]

Alla malla hvað ég er búin að grenja úr hlátri... enn og aftur og þurfti ekki að halda aftur af mér eins og um kvöldið. Þetta er orðið spurning um kvikmyndahöfundarrétt Sé Elvar í anda með ræðuna sína og hrista hausinn, litli kallinn.

Eins og ég segi endalaust, hvernig væri lífið án ykkar

Alfan